سین شهری است با پیشینه چند هزارساله دارای نشانه های آشکاری از تمدن، فرهنگ و کیفیت معیشت زندگی که همچنان نیز در آن باقیست. در کوچه ها و خیابان های این شهر آثاری دوران تاریخی همچون زرتشتیان، سلجوقیان، صفویان و …. به چشم می خورد. شهر سین، قدیمی ترین شهر در شهرستان برخوار و یکی از قدیمی ترین شهرها در شمال اصفهان می باشد که با حفظ بافت تاریخی و خانه های قدیمی، میراث کهن، آداب و رسوم گذشتگان را زنده نگاه داشته است. در گوشه و کنار این شهر تاریخی، دیوارهای گلی و خشتی خانه های قدیمی با همان اسلوب کهن چشم نوازی می کند. از دوره اسلامی در شهر سین یک مسجد بسیار زیبا با منارههای باشکوه پابرجاست که کتعلق به دوره سلجوقی می باشد. مردم سین به مهم نوازی شهره می باشند. شهر سین در گذشته با عنوان روستای سین پیش از ساخت جاده اصفهام- گز- مورچه خورت تا زمان شاه عباس صفوی، اولین منزل (بارانداز) در جاده قدیم اصفهان-ری بوده است که در فاصله ۳ فرسنگی شمال شهز اصفهان قدیم واقع شده بود. براساس اسناد تاریخی شهر سین از لحاظ تجاری محل عبور بازرگانان و مسافرینی بوده است که از ری عازم اصفهان بوده اند.
نقش تاریخی سین در گذشته در کتب تاریخی متعددی به صراحت ذکر شده است. برخی از کتبی که نام سین در آنها اشاره شده است.
- ابن حوقل در کتاب صوره الارض پنج دروازه برای شهر ری عنوان نموده است که یکی از دروازه ها بنام دروازه سین در جنوب است که به قم و اصفهان می رود.
- کتاب تاریخ ری باستان تالیف آقای دکتر کریمان نیز از شهر سین به عنوان دروازه سین اشاره کرده است.
- نزهه القلوب تالیف حمدالله مستوفی در قسمتی که به مسافت راه ها اشاره می کند نام شهر سین را به عنوان نزدیکترین شهر به اصفهان عنوان کرده است.
- دکتر هنرفر نیز در کتاب راه های باستانی ناحیه اصفهان به خصوصیات شهر سین اشاره کرده است.
